در صورتی که کارشناسان این حوزه از ابتدای این زمزمه‌ها معتقد بودند که این وزارتخانه از وزارتخانه‌های کلیدی است و حتی اگر دولت به‌دنبال کوچک‌سازی تشکیلات کلان اداری کشور است، باید این وزارتخانه کلیدی را همچنان حفظ کند.
این در حالی است که چندی پیش نیز دولت طرح جدیدی به مجلس فرستاد مبنی بر اینکه معاونت رفاه و تامین اجتماعی در ریاست‌جمهوری تشکیل شود و سازمان‌های تابعه این وزارتخانه یعنی سازمان تامین اجتماعی، صندوق بازنشستگی و سازمان بهزیستی از وزارت رفاه جدا شده و زیرنظر مستقیم رئیس‌جمهوری اداره شوند اما در نهایت مجلس مخالفت خود را با این طرح اعلام کرد.
این مخالفت در حالی صورت می‌گرفت که برخی از اعضای کمیسیون بهداشت و درمان مجلس معتقد بودند که «وزارت رفاه، سلامت و آموزش پزشکی» باید تشکیل شود.
به‌طوری که دکتر حسین علی شهریاری، عضو کمیسیون بهداشت مجلس گفته بود: با کوچک‌سازی دولت به‌طور قطع وزارت رفاه و تأمین اجتماعی حذف می‌شود.
وی با اشاره به اینکه طرح یک‌فوریتی نمایندگان مجلس در راستای کوچک‌سازی دولت فردا در دستور کار مجلس قرار می‌گیرد، اظهار داشت:25 نفر از نمایندگان مجلس با توجه به شعار اصلاح الگوی مصرف و اصل 44 قانون اساسی و همچنین مطابق برنامه سوم و چهارم توسعه که دولت باید کوچک شود، این طرح را به مجلس ارائه کرده‌اند.
وی افزود: درصورت تصویب این طرح توسط نمایندگان مجلس، دولت موظف است تعداد وزارتخانه‌ها را از بیش از 20 وزارتخانه به 16 وزارتخانه کاهش دهد.شهریاری با اشاره به اینکه تشکیل وزارت رفاه در دولت گذشته منوط به انحلال یک وزارتخانه بود، تصریح کرد: اگر قرار باشد وزارتخانه‌ای کاهش پیدا کند، به‌طور قطع وزارت رفاه و تأمین اجتماعی، یکی از این وزارتخانه‌هاست. در عین حال دکتر علیرضا زالی، قائم‌مقام نظام پزشکی ایران نیز از مدت‌ها قبل گفته بود که وزارت رفاه به تعهدات خود در قبال سلامت مردم عمل نکرده است.
تصویب انحلال
تمام این اتفاق‌ها در حالی رخ داد که روز گذشته شهریاری با تاکید بر اینکه به‌وجود آمدن وزارت رفاه و تامین اجتماعی اشتباه بزرگی بود، باز هم با تاکید بر اینکه وزارت رفاه باید جزئی از وزارت بهداشت باشد، اعلام کرد: تشکیل «وزارت سلامت، آموزش پزشکی و رفاه» در کمیسیون بهداشت تصویب شد.
این در حالی بود که دکتر سید علیرضا مرندی، عضو دیگر کمیسیون بهداشت نیز بارها اعلام کرده بود: از زمانی که وزیر بودم، با به‌وجود آمدن وزارت رفاه مخالف بودم و این مخالفت را بارها به دولت اعلام کردم تا در این زمینه اقدامی انجام ندهد؛ چرا که به‌نظر من وزارت رفاه باید جزئی از وزارت بهداشت باشد.
با این اوصاف دکتر شهریاری یکی از علل این تصمیم را اختلاف نظر دائمی بین مسئولان وزارت بهداشت و رفاه طی سال‌های گذشته به‌خصوص در موضوع بیمه‌های درمانی و نحوه هزینه کردن اعتبارات حوزه سلامت دانست که مشکلات زیادی ایجاد کرده بود.
به عقیده این عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس یکی از مهم‌ترین این مشکلات این است که به‌علت همین اختلافات هنوز طرح پزشک خانواده به‌طور کامل اجرا نشده است و مسئولان هر یک از این دو وزارتخانه دیگری را مقصر اعلام می‌کند.
ناهماهنگی و نبود بهره‌وری در نظام سلامت متأسفانه به‌علت همین اختلافات طی سال‌های اخیر کاملاً مشهود است و اوضاع نابسامانی را به‌وجود آورده است که مردم، مسئولان و جامعه پزشکی همه ناراضی هستند.
شهریاری با بیان این عبارات در ادامه گفت: این یکی دیگر از مشکلات به‌وجود آمده است و با توجه به این واقعیت‌ها و نیز با توجه به مباحث مربوط به ادغام وزارتخانه‌ها، کمیسیون بهداشت و درمان و کمیسیون اجتماعی مجلس طرح ادغام 2وزارتخانه بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و رفاه و تأمین اجتماعی را تصویب کردند.
آغاز اختلاف‌ها
موضوع وجود آموزش پزشکی در وزارتخانه «سلامت، آموزش پزشکی و رفاه» ممکن است در آینده از سوی برخی افراد در مجلس مورد مخالفت قرار گیرد با این استدلال که حجم عظیم مسائل و مشکلات بهداشت و درمان در کشور ممکن است توجه به آموزش پزشکی را کمرنگ کند.
دکتر شهریاری با بیان این عبارات گفت: این مسئله از جمله مباحث چالش برانگیز طی سال‌های گذشته بوده است و موافق و مخالف داشته است. ممکن است جدا بودن آموزش پزشکی از آموزش عالی مضراتی هم داشته باشد اما بررسی‌های کارشناسی فراوان نشان داده است که قطعاً مزیت‌های ادغام آموزش پزشکی در نظام سلامت بیشتر است؛
به همین علت هم دنیا به این سمت آمده و مدل ادغام آموزش پزشکی در نظام خدمات سلامت در ایران به‌عنوان یک الگوی موفق در دنیا مطرح و پذیرفته است.
نایب رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس اضافه کرد: جدا شدن آموزش پزشکی از نظام سلامت، باعث تضعیف آموزش‌های بالینی و جدا شدن بیمارستان‌ها از نظام آموزش پزشکی می‌شود اما مسئله‌ای که باید از سوی وزارت بهداشت و آموزش پزشکی برای تقویت آموزش پزشکی دنبال شود این است که با پرداخت حقوق مکفی به استادان دانشگاه‌های علوم پزشکی انگیزه آنها را برای فعالیت تمام وقت در مراکز دولتی بیشتر کنند تا برای درآمد بیشتر به مراکز خصوصی نروند.
